Wyposażenie studia fotograficznego

Opiszę dzisiaj krótko wyposażenie studia fotograficznego. Nie będzie ono idealnie takie samo ale postaram wam się przybliżyć jego wygląd.

Tło

Na początku wiadomo iż nie można zrobić profesjonalnego zdjęcia na ścianie z pozdrapywanym tynkiem, więc przyda nam się jakieś tło.Może być ono materiałowe lub kartonowe.

• Materiałowe -na portalach aukcyjnych przeważają tanie tła polipropylenowe. Niestety, nie nadają się one do podświetlania z uwagi na swoją charakterystyczną, mało atrakcyjną fakturę. Jeśli chcecie robić zdjęcia na smolistoczarnym tle, polipropylen może się sprawdzić, natomiast w większości przypadków radziłbym wystrzegać się tego typu tła.

• Kartonowe- są dużo droższe, ale mają jednolitą fakturę, dzięki czemu bez problemu można stosować miejscowe podświetlenia bez zepsucia efektu na zdjęciu.Ceny wahają się od ok. 70 zł (najmniejszy rozmiar) do ok. 230 zł (największy rozmiar). Decydując się na zakup tła, dobierzcie je do swoich potrzeb. Myślę, że do fotografii jednej postaci w zupełności wystarczy węższe tło.

System zawieszania

Jeśli zaopatrujecie się w tło, trzeba również pomyśleć o systemie zawieszania. Do wyboru są dwa rozwiązania. Pierwsze to system mocowania przytwierdzony do ściany lub sufitu. Drugie to jego bardziej mobilna wersja, składająca się z dwóch statywów oraz poprzecznej belki między nimi. Jeśli macie pomieszczenie przeznaczone tylko na studio, pierwsze rozwiązanie będzie wygodniejsze – wybierając system mocowania na 3 czy 4 tła, możecie łatwo i szybko zmienić plan zdjęciowy.

Statywy oświetleniowe

Wybór statywu wydaje się dość błahy. Dobrze dobrany statyw oświetleniowy pozwoli na komfortową pracę z lampami. Statyw należy dobierać do wielkości pomieszczenia oraz wagi lamp.

Statywy wysokie

Najpopularniejsze mają wysokość od 200 do 260 cm, a ich cena wynosi od kilkudziesięciu do ponad 100 zł za sztukę. Jeśli dysponujecie ciężkimi lampami i dużymi modyfikatorami, lepiej zaopatrzyć się w statywy bardziej masywne i wyższe – będą stabilniejsze w całym zakresie wysokości. Jeśli natomiast korzystacie z żarówek błyskowych i parasolek, kupcie niższe i bardziej poręczne statywy.

Statywy typu „piesek”

Ich wysokość nie przekracza kilkudziesięciu centymetrów, kosztują kilkadziesiąt złotych. Zastosowanie ogranicza się głównie do trzymania lamp, które służą do podświetlania tła.

Statywy typu “boom”

Mają ramię z przeciwwagą, które zapewnia bardziej elastyczną pracę. Lampę można ustawić bezpośrednio nad fotografowanym obiektem. Jest to najdroższy typ statywu – ceny zaczynają się od 260 zł, a kończą powyżej 1000 zł.

Modyfikatory

Modyfikatory to różnej rodzaju akcesoria nakładane na lampy w celu zmiany jej charakterystyki. Poniżej opis poszczególnych modyfikatorów, z którymi możecie mieć styczność w Waszym domowym studio. Pomijam soczewkę Fresnela, reflektor efektowy typu spot oraz parasol sferyczny, ponieważ te modyfikatory mają raczej marginalne zastosowanie w naszym domowym, niskobudżetowym studio.

Parasolki

Niezaprzeczalnymi zaletami parasolek są mobilność, łatwość i szybkość rozkładania oraz przede wszystkim niska cena wahająca się w granicach ok. 20-110 zł.

Biała transparentna

Najpopularniejszy rodzaj parasolki, błyskawiczny w zastosowaniu. Budowa tej parasolki powoduje, że kieruje się ją w kierunku fotografowanego obiektu, a światło z lampy przez nią przechodzi. Jej wadą jest to, że nie ukierunkowuje światła, więc jej odpowiednie ustawienie może być utrudnione. Poza tym pracując w małym pomieszczeniu, musicie liczyć się z tym, że światło będzie odbijało się od wszystkiego, co napotka na swojej drodze, utrudniając pracę.

Srebrna/złota odbijająca

Konstrukcja parasolki oraz jej nazwa wskazują na to, że parasolkę ustawia się w przeciwnym kierunku do fotografowanego obiektu. W porównaniu z białą parasolką zapewnia dużo twardsze i bardziej kontrastowe światło. W wypadku parasolek odbijających łatwiej jest zapanować nad światłem, ponieważ światło z nich nie rozchodzi się po całym pokoju. Srebrna powierzchnia nie powoduje zmian w kolorystyce światła, natomiast złota ociepla je, dając efekt zachodzącego słońca.

Biała odbijająca

Jest kompromisem między srebrną odbijającą a białą transparentną. Światło z niej jest nieco bardziej miękkie niż ze srebrnej i łatwiej nad nim zapanować niż w przypadku białej transparentnej.

Softboxy

Bardzo popularne narzędzie do modyfikowania światła. Ich konstrukcja powoduje, że światło kierowane jest w jedną stronę, dzięki czemu fotograf ma dużo większą kontrolę nad kierunkiem jego padania. Zdecydowanie lepiej sprawdzają się w niewielkich pomieszczeniach, w których trzeba ograniczyć odbicia. Softboxy mogą być nierozkładane, rozkładane normalnie, czyli z czterema lub ośmioma drutami, które należy wprowadzić w odpowiednie miejsca, oraz rozkładane typu „szybki montaż”, czyli takie, które rozkładane są jak parasol.

Stripbox

To softbox o dużej różnicy długości boków, służący głównie jako miękkie światło kontrowe lub jako podświetlenie tła przy tzw. zdjęciach White Seamless, czyli takich, w przypadku których tło za modelką/modelem jest idealnie białe. Upraszczając, charakteryzuje je to, że są wąskie i długie. Przykładowe rozmiary stripboxów to 30 x 120 cm, 40 x 180 cm.

Softbox prostokątny

Najczęściej używany, znajduje szerokie zastosowanie w zależności od wielkości i potrzeb fotografa. Najczęstsze rozmiary takich softboxów to 60 x 90 cm, 70 x 100 cm, 80 x 120 cm.

Softbox ośmiokątny

To tzw. octa, uwielbiana przez fotografów mody i beauty. Daje bardzo miękkie światło, pozostawiając naturalny refleks w oku. Często służy jako jedyne źródło światła. Rozmiar dobiera się do wielkości pomieszczenia oraz obiektu, który fotografujemy.

To na tyle o studio fotograficznym. Mam nadzieję iż przybliżyłam wam chociaż trochę jego wygląd.

I chcę powiedzieć iż zdjęcia zostały wykonane przez autora strony matys-studio.com którą serdecznie polecam.^^

Jeśli macie jakieś pytania zadawajcie je w zakładce "wasze pytania". :D

Zastosowanie lampy pierścieniowej

Specjalnie  na życzenie jednego z czytelnika w dzisiejszym poście opisze zastosowanie lampy pierścieniowej. Jedną z charakterystycznych cech wynikających z zastosowania lampy pierścieniowej jest dość głęboki, specyficzny cień otaczający całą sylwetkę. Ten cień jest jednak widoczny jedynie wówczas, gdy upozujesz fotografowaną osobę bardzo blisko tła (co jest zresztą sprzeczne z wieloma innymi regułami dotyczącymi aranżacji sceny). Krótko mówiąc, jeśli zależy ci na uzyskaniu efektu pokazanego na przykładowym zdjęciu i fotografujesz z lampą pierścieniową, ustaw modelką lub modela dosłownie o kilka,kilkanaście centymetrów od tła. To na tyle na ten temat, jeśli macie jakieś pytania lub chcecie abym wytłumaczyła jakieś inne pojęcie napiszcie do mnie w zakładce "wasze pytania" ;]

                              



„Zdjęcie to wyrażanie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle będziemy mogli je zauważyć”? ~ Ernst Haas

Co to jest kompozycja?

Czy ktoś z was zadał kiedyś sobie pytanie co to jest ekspozycja ? Możliwe, ale jak brzmiały te odpowiedzi w waszej głowie. Dość nieprecyzyjnie prawda ? Więc dziś wyjaśnię wam co to jest kompozycja :D
Mówiąc krótko, kompozycja to rozmieszczenie elementów wizualnych na pewnej ograniczonej przestrzeni. Umiejętność tworzenia dobrze skomponowanych obrazów jest niezbędna do uzyskania uznania u oglądających.Niestety nie ma precyzyjnej recepty na opracowanie udanej kompozycji. W tym momencie twoja wyobraźnia powinna do ciebie przemawiać, powinny się liczyć tylko te obrazy które masz w głowie. W kompozycji jednak istnieją pewne wskazówki i metody  na które warto zwrócić uwagę. Doskonaląc się w tym zakresie,  wkroczysz na drogę która doprowadzi cię do dobrego opanowania sztuki kompozycji i pozwoli  uwieczniać w miły dla oka sposób obrazy. Pamiętaj tylko iż te metody to jedynie wskazówki.  Ostatnim sprawdzianem dla kompozycji czy ona "działa" tzn. czy zdjęcie wywołuje u oglądających taką reakcję, na jakiej ci zależy, czy też nie. Pamiętaj iż jest to najważniejsze, niezależnie od tego czy przestrzegasz którejkolwiek z opisanych tu zasad. Nie bój się popełniać błędów ani eksperymentować z fotografią bo bardzo często nieprzewidziane wypadki i błędy  przy pracy doprowadzą cię do kreatywności i wypracowania nowego spojrzenia na dany temat. : D
Zapamiętaj : "Uczysz się na własnych błędach". A co do zdjęć to postanowiłyśmy ich więcej wstawiać. : D

„Fotografia nie jest związana z patrzeniem, lecz z czuciem. Jeżeli nie czujesz nic w tym, na co patrzysz, nigdy nie uda ci się sprawić, aby ludzie patrząc na twoje zdjęcia, cokolwiek odczuwali.”  ~Don McCullin

Makrografia

Fotografowanie małych przedmiotów w taki sposób, że na materiale światłoczułym umieszczonym w aparacie ich obraz jest bliski wielkości naturalnej przedmiotu lub większy od niego nazywamy makrofotografią. Warunki, jakie muszą być spełnione aby uzyskać taki efekt są ściśle określone i wynikają z zasad optyki. Aby odwzorowanie przedmiotu wynosiło dokładnie 1:1 (czyli wielkość przedmiotu i jego obrazu są takie same) jego odległość od środka układu optycznego obiektywu musi być równa ogniskowej obiektywu. Jeśli na przykład fotografujemy obiektywem o ogniskowej 50 mm przedmiot powinien znajdować się 50 mm od obiektywu, jeśli jest to obiektyw o ogniskowej 120 mm przedmiot powinien być od niego odsunięty o 120 mm. Nie ma tu znaczenia format aparatu czy wielkość matrycy aparatu cyfrowego. Zasada ta dotyczy wszystkich obiektywów i wszystkich aparatów. Tutaj pojawia się pierwszy problem. Możemy łatwo umieścić przedmiot we właściwej odległości, ale jak ustawić na niego ostrość? Konstrukcja większości obiektywów nie pozwala na ustawienie ostrości przy tak małych odległościach. Musimy posłużyć się dodatkowymi urządzeniami lub specjalnymi obiektywami. Od tego momentu zaczyna się prawdziwa przygoda z makrofotografią.

Jeśli obiektyw ustawiony jest na nieskończoność, odległość środka układu optycznego od materiału światłoczułego równa jest ogniskowej obiektywu. Jeśli ostrość ustawiamy na odległość mniejszą niż nieskończoność, odsuwamy obiektyw od materiału światłoczułego. Umożliwia to odpowiednia konstrukcja obiektywów. Przesuwany jest cały układ optyczny (wewnątrz obudowy) lub grupy soczewek. Ruch tych soczewek ograniczony jest długością wysięgu obiektywu. Nic prostszego jak skonstruować taki obiektyw, w którym możliwe będzie dalekie wysunięcie soczewek. Na szczęście producenci obiektywów pomyśleli o tym i powstały tak zwane obiektywy makro. Umożliwiają one odwzorowanie fotografowanego przedmiotu w skali 1:1 lub czasem nawet większej. Dodatkowo ich optyka jest tak dobrana, aby dawały najlepszą jakość optyczną przy małych odległościach. Jednak jeśli nie dysponujemy takim obiektywem, nie musimy się martwić. W przypadku aparatów z wymienną optyką można odsunąć obiektyw od korpusu. Służą do tego pierścienie pośrednie lub mieszki fotograficzne. A co z aparatami o niewymiennej optyce? Często są one wyposażone w obiektyw typu makro, a jeśli nie to też znajdzie się rozwiązanie. Pomogą nam w tym soczewki umieszczane przed obiektywem. Skracają one lub wydłużają ogniskową obiektywu. Fachowa ich nazwa to przystawki afokalne, ale potocznie nazywane są konwerterami.

Programy

Na prośbę wcześniejszej anonimowej osoby opiszemy program z którego korzystamy. Mamy zakupiony program Corel PaintShop Pro x5.
Program dostarcza szereg przydatnych narzędzi umożliwiających zaawansowaną edycję grafiki rastorowej - wśród których wymienić należy mechanizm warstw, obiektów, konwersji kolorów, rozbudowanych operacji na palecie kolorów, a także tzw. Express Lab, znacznie usprawniający prosty retusz dużej ilości fotografii. PaintShop Photo Pro oferuje pełną obsługę formatów RAW, w tym także najnowszych Camera RAW, a także funkcje umożliwiające pracę z materiałami wideo HD, tworzenie zintegrowanych projektów - np. książek fotograficznych, pokazów slajdów fotografii HD, kart itp. oraz łatwego przetwarzania wsadowego i Smart Carver, służącą do prostego usuwania wybranych obiektów z fotografii bez pogorszenia jej jakości. 
Teraz wkleję kilka filmików z jakimi można stworzyć różne dzieła w tym programie.
Ostrzegamy.!

Jeśli chcieli byście posiadać taki program ostrzegamy iż każde darmowe pobranie to fałsz.! Uważajcie bo nie wiadomo kiedy ściągniecie wirusa na wasz komputer. ;D

Jeżeli wejdziecie w te filmy i popatrzycie na tytuł nie zawsze jest napisane Corel PaintShop pro x5 czasem jest x4 lub x3 różnie, ale to nie ma znaczenia bo to wszystko zadziała w x5.

Adobe Lightroom

Specjalnie wyjaśniamy dla animowego gościa program adobe lightroom. Wytłumaczymy jakie są cztery kroki na drodze do zdjęcia .

Cztery kroki na drodze do zdjęcia 
Zanim fotografie z aparatu trafią na naszą stronę WWW lub papier, przechodzą zazwyczaj przez cztery etapy: import, sortowanie, edycję oraz eksport. Lightroom pozwala na wykonanie wszystkich tych czynności oraz – jeśli jest to potrzebne – wsparcie się Photoshopem, gdy konieczna okaże się bardziej zaawansowana edycja pojedynczych zdjęć. Dla programu nie ma przy tym znaczenia, czy pliki znajdują się fizycznie na dysku twardym komputera, bądź też na dysku przenośnym czy płycie CD. Ich przeglądanie i organizacja możliwe są zawsze, natomiast edycja i eksport wówczas, gdy nośnik z plikami źródłowymi jest podłączony do komputera. Miniatury naszych zdjęć przechowywane są w katalogu Moje dokumenty/Moje obrazy/Lightroom/ i warto zadbać, aby na tym samym dysku twardym znalazło się kilkaset megabajtów wolnego miejsca na przyszłe zdjęcia. 

W zależności od tego, czy chcemy aby zdjęcia fizycznie znalazły się na twardym dysku, czy też wolimy je przechowywać np. na płytach DVD, możemy wybrać jedną z kilku dostępnych opcji importu. Możemy też wykonać konwersję fotografii do formatu DNG.

Po zaimportowaniu nadchodzi czas na zadbanie o porządek w naszej kolekcji. Przeglądanie zdjęć, sortowanie, ocenianie, nadawanie im słów kluczowych ułatwiających późniejszą orientację, czy wreszcie wybieranie najlepszych ujęć – to wszystko dla wielu z nas stanowi przyjemność samą w sobie. Adobe Lightroom umożliwia to, a nawet dużo więcej – dobrze wykorzystany na dobre zapobiegnie bałaganowi w naszych zbiorach.

Edycji dokonujemy już tylko na niektórych zdjęciach. Narzędzia do szybkiej korekty ekspozycji, balansu bieli, niedoświetleń, przepaleń czy kontrastu pozwalają jeszcze podczas sortowania sprawdzać, czy jakieś zdjęcie mogłoby być lepsze, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Kiedy już jednak wytypujemy najbardziej obiecujące kadry, możemy przejść do ich precyzyjnej obróbki. Technika edycji pojedynczych fotografii jest w pewnym sensie zbliżona do tego, czym dysponowaliśmy w Photoshopie, jednak tutaj różne przydatne dla fotografów narzędzia zebrano w jednym miejscu, zamiast rozrzucać je po zakamarkach menu i palet z opcjami. Co najważniejsze, od czasów wersji beta znacznie poprawiono szybkość ich działania. Pracując nie musimy się martwić o zapisywanie stanu naszej pracy, ani o możliwość popełnienia błędu, gdyż wszystkie nasze czynności są rejestrowane i możemy je w każdej chwili cofnąć. Tak samo nagłe przerwanie pracy i wyłączenie programu nie spowoduje skasowania ustawień żadnego z obrabianych zdjęć. 

Nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy umieścili na drukowanym zdjęciu nasz podpis. Lightroom umożliwia zapamiętanie jego parametrów, aby na różnych zdjęciach wyglądał tak samo.

Kiedy już wszystkie interesujące nas zdjęcia zostaną przetworzone, pozostaje tylko je wyeksportować. Adobe Lightroom w wersji podstawowej pozwala nam przeprowadzić tę czynność na cztery sposoby: zapisać wybrane fotografie w formatach JPEG, TIFF, PSD lub DNG, wydrukować je w na pojedynczych arkuszach lub w postaci tzw. stykówki, przygotować pokaz slajdów w formacie PDF oraz wygenerować z nich galerię na stronę WWW.

A tutaj macie jeszcze jeden filmik ale na temat Adobe Lightroom. :D

Jeżeli chcecie się czegoś więcej dowiedzieć o jakimkolwiek programie to piszcie. ;D 

Jasna tonacja

Zdjęcie składające się głównie z bieli i jasnych odcieni z nielicznymi tonami pośrednimi i ciemnymi określa się jako utrzymane w jasnej tonacji. O ile nie pracuje się w studio, gdzie macie pełną kontrolę  nad oświetleniem, robienie zdjęć tego typu zależy w pewnym sensie od znalezienia się we właściwym miejscu o właściwym czasie. Na przykład pejzaże w jasnej tonacji muszą odznaczać się niskim kontrastem, dlatego w typowej scenie występuję blade, zamglone albo jasnoszare niebo połączone z jasnym pierwszym planem( ale nie zawsze musi tak być warto próbować własnych kombinacji) - np. połacią śniegu albo piaszczystą plażą.

A oto kilka moich zdjęć zimy ;D

Światło księżyca

Światło Księżyca postrzegamy jako przyćmione,zjawiskowe i odbarwiające. Jak na ironię, wasze pierwsze fotografie robione przy świetle Księżyca mogą sprawiać wrażenie zrobionych w ciągu dnia. Wynika to stąd,że światłomierz aparatu automatycznie ustawi odpowiednio długi czas naświetlenia, dzięki któremu na matrycę padnie ilość światła podobna do tej, z jaką mielibyście do czynienia za dnia. Aby to poprawić musicie zmniejszyć zaproponowaną przez aparat ekspozycję o stopień albo dwa, korzystając z ręcznego trybu ekspozycji lub za pomocą korekty ekspozycji. Być może stwierdzicie również, żę wasze zdjęcia są bardziej kolorowe, niż się spodziewaliście. Jest tak dlatego, że w przeciwieństwie do naszych oczu matryca nie ma problemów z dostrzeganiem barw przedmiotów oświetlonych światłem Księżyc. Aby oddać na zdjęciu to co widzimy gołym okiem, trzeba zmniejszyć nasycenie barw w ustawieniach aparatu albo podczas obróbki na komputerze. ;D

A teraz nowinka mamy kupiony nowy program Corel PaintShop Pro X5 .!
Tutaj macie coś czego nauczyłam się niedawno. ;D
Połączyłam 2 zdjęcia  na jednym obrazku i wyszło takie oto moje małe dzieło. ;]

Pokaże z jakich dwóch zdjęć je zrobiłam aby nikt mi nie powiedział iż skopiowałam z internetu gotowy obrazek. ^^

Lustrzanka

Nareszcie!! Właśnie wczoraj przyszła nasza wymarzona lustrzanka- CANON eos600d . Jest świetna dla amatorów. Ma wiele ciekawych funkcji i można eksperymentować przy robieniu zdjęć. Ogólnie rzecz biorąc zdjęcia wychodzą rewelacyjnie!
Oto kilka jego korzyści:

• Matryca CMOS o rozdzielczości 18 megapikseli
• Automatyczny tryb inteligentnej sceny
• Tryb filmowania w jakości Full-HD
• Przewodnik ekranowy
• Do 3,7 kl./s w trybie zdjęć seryjnych
• Szerokopolowy, 9-punktowy system AF
• Ruchomy wyświetlacz o rozdzielczości 1 040 000 punktów i przekątnej 7,7 cm (3,0”)
• Tryb Basic+ i kreatywne filtry
• Sterowanie pracą lampy bezprzewodowej 

Czułość

W fotografii analogowej określana jest czułość filmu, natomiast w fotografii cyfrowej czułość całego aparatu (o której decyduje czułość matrycy i oprogramowanie aparatu, darmowe obrazy).

Czym jest czułość aparatu?

Jest to wrażliwość materiału światłoczułego (matrycy aparatu) na naświetlenie. Im większa jest czułość tym mniej jest potrzebne światła do wykonania jasnego zdjęcia. A zatem występuje zależność odwrotnie proporcjonalna w regulacji czasu ekspozycji i czułości aparatu. Praktycznie wszystkie aparaty cyfrowe posiadają możliwość regulacji czułości, która jest wyrażana w wartościach ISO (50, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200, 6400, 12800 i nawet 25600), przy czym im większa wartość ISO tym większa czułość aparatu. Należy tutaj dodać, że w aparatach analogowych stosowane były przeważnie filmy o czułości do ISO 400.

Dlaczego czułość aparatu a nie matrycy?

Ponieważ matryca posiada pewną ilość pikseli, z których każdy posiada określoną możliwość wytworzenia ładunku elektrycznego pod wpływem kontaktu z określoną ilością światła. Im większa jest powierzchnia pojedynczego piksela tym większa jest czułość matrycy ponieważ na jeden piksel przypada wtedy większa ilość światła. Jednak oprogramowanie stosowane w poszczególnych aparatach posiada możliwość sztucznego wzmocnienia wytwarzanego ładunku elektrycznego. Stąd też możliwość regulacji czułości aparatu (przy czym czułości matrycy nie da się regulować ? jest ona stała).

Jakie są minusy dużego zwiększania czułości?

Sztuczne zwiększanie czułości aparatu powoduje, że powstają tak zwane szumy unikane przez wszystkich fotografów. Całe szczęście każda nowocześniejsza wersja oprogramowania zastosowana w nowszych modelach aparatów posiada coraz większe możliwości redukcji szumów. Mimo tego warto jest zaopatrzyć się w aparat, który posiada naturalnie większą czułość (większa powierzchnia matrycy lub mniejsza ilość pikseli na tej samej powierzchni).

Szumy powodowane przez zwiększanie czułości aparatu sprawiają, że w celu uzyskania wysokiej jakości fotografii należy stosować możliwie niską czułość zwiększając natężenie światła zewnętrznego lub czas ekspozycji. ;]

Sztuczne ognie

    Pewnie pomyślicie dlaczego tak wcześnie dodajemy notatkę o fajerwerkach. :D Dodajemy ją dlatego abyście mogli nauczyć się robić ładne zdjęcia na sylwester, jeżeli macie w domu zimne ognie możecie na nich poćwiczyć.
   Zacznijcie od znalezienia odpowiedniego miejsca. Przede wszystkim ważne jest, żeby nic wam nie przysłaniało nieba, ale watro też uwzględnić kierunek wiatru. Jeśli jest to możliwe, ustawcie się do wiatru bokiem albo tyłem. Fajerwerki mają bardzo dużo dymu, który może przysłonić wasze zdjęcia. Również tu przyda się statyw i mechanizm zdolnego zwalniania migawki. Ustawcie ostrość ręcznie na miejsce, w którym fajerwerki rozświetlą niebo, i dobierzcie ogniskową pozwalającą objąć większość tego formatu nieba. Użyjcie stosunkowo wyższej przysłony, np. f/8 lub f/16. która pomoże znaleźć sztuczne ognie w głębi ostrości, i czekajcie na rozpoczęcie ostrości.
   Zdjęcia róbcie w trybie B. Obserwujcie wystrzelające w górę fajerwerki, a następnie otwórzcie migawkę na chwilę przed wybuchem  i nie zamykajcie jej, dopóki ognie nie znikną. Fajerwerki są zazwyczaj wystrzeliwane partiami, dlatego kolejną serię, jest stosunkowo łatwo przewidzieć.
   Upewnijcie się, że wyłączyliście lampę błyskową i pamiętajcie, że chociaż będziecie robili zdjęcia w ciemności, ognie sztuczne są bardzo jasne, więc otwarcie migawki na zbyt długo w celu zarejestrowania  kilku wybuchów może doprowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Jeśli chcecie, możecie spróbować przysłaniać obiektyw czarną kartką w momentach pomiędzy kolejnymi eksplozjami.  ☺

Bracketing

Bracketing to technika polegająca na zrobieniu w krótkim odstępie czasu kilku różnie naświetlonych zdjęć tej samej sceny. Jeśli pracujecie w trudnych warunkach oświetleniowych, bracketing daje wam pewność, że przynajmniej jedna z fotografii zostanie naświetlona poprawnie. Liczba zdjęć zrobionych w ramach bracketingu zależy od modelu aparatu (zwykle robi się trzy), a różnicę ekspozycji pomiędzy nimi może zazwyczaj określić użytkownik(zwykle ustawia się skok o 1/3 lub 1/2 stopnia). Wybrane parametry bracketingu  widoczne są zazwyczaj w wizjerze.A oto  zasady jak fotografować w bracketingu:

Włącz aparat w trybie umożliwiającym uaktywnienie, Bracketingu.

Włącz opcje umożliwiającą skorzystanie z funkcji, Bracketingu. 

Zanim wykonasz zdjęcia, upewnij się, jaką ich ilość robi w trybie Bracketingu aparat i sprawdź na karcie        pamięci, czy taka ilość zdjęć jeszcze się na niej zmieści. 

Jeśli aparat daje taką możliwość, włącz opcję umożliwiającą zmianę ustawień Bracketingu.

Wybierz jedna z dostępnych opcji naświetlania zdjęć. W omawianym przykładzie +/- 1 EV.

Ustaw odpowiednią przesłonę.

Aparat sam dobierze czas, jeśli jest włączony Priorytet przesłony.

Ustaw ostrość.

Wykadruj scenę.

Naciśnij spust migawki w celu wykonania zdjęcia

I mamy takie oto zdjęcia ;D : (jest możliwość iż nie widzicie różnicy kolorów pomiędzy zdjęciem pierwszym a drugim, dlatego popatrzcie chociażby na włosy aniołka lub tło ;])

Parametr	Zdjęcie 1	Zdjęcie 2	Zdjęcie 3
Przysłona	2,8	2,8	2,8
Czas	1/8	1/10	1/30
EV	+2,00	0,00	-2,00

Lampa błyskowa

Każda lampa błyskowa jest przenośnym źródłem światła, które może być wykorzystywanie do poprawienia warunków świetlnych konkretnego zdjęcia. Jej działanie polega na wykonaniu jednego krótkiego błysku na jedno zdjęcie. Jego natężenie jest uzależnione od efektu, który chce uzyskać fotograf, a każda lampa ma określoną wartość przewodnią, która określa możliwą dla niej odległość oświetlenia.

Jakie lampy błyskowe dają możliwość zastosowania różnych technik?

Prawie każdy aparat fotograficzny (niezależnie od tego czy kompakt czy też lustrzanka) posiada wbudowaną lampę błyskową. Pojawia się pytanie: dlaczego tak często można zaobserwować jak profesjonalni fotografowie wykonują zdjęcia używając zewnętrznej lampy błyskowej, która nie dość, że jest wielka i nieporęczna to jeszcze bardzo dużo kosztuje?. Dzieje się tak z dwóch zasadniczych powodów:

• po pierwsze wbudowane lampy nie posiadają wystarczającej do wykonywania profesjonalnych zdjęć liczby przewodniej co pozwala na rozjaśnienie przestrzeni przed aparatem na odległość zaledwie kilku metrów (przeważnie do 4 m),wbudowane lampy nie posiadają możliwości zmiany kierunku światła (obrotu lampy w różnych kierunkach).Co więcej nieprofesjonalne lampy błyskowe powodują efekt wypłaszczenia obrazu, który powoduje, że wykonane z ich pomocą zdjęcia przestają być atrakcyjne.Dlatego każdy kto chce wykorzystywać lampę do polepszania jakości zdjęć oraz uzyskiwania odpowiednich efektów musi się zaopatrzyć z profesjonalną lampę błyskową o możliwie największej sile błysku oraz możliwości odchylenia w każdym możliwym kierunku.

Kiedy stosuje się lampy błyskowe?

Przede wszystkim w następujących sytuacjach:

• niedostateczne naświetlenie pomieszczenia,
• niekorzystny układ cieni w pomieszczeniu,
• chcąc zmienić odcienie obiektów i tła zdjęcia,
• zbyt duże kontrasty powodowane mocnym światłem słonecznym.

Profesjonaliści zajmujący się fotografią opracowali wiele technik wykorzystania lampy błyskowej tak, aby możliwie najbardziej poprawić jakość wykonywanych zdjęć oraz zwiększyć ich atrakcyjność. Jest to narzędzie niedoceniane przez wielu ludzi, które we wprawnych rękach potrafi zdziałać prawdziwe cuda.

A tutaj macie małą sesje ciasteczka ;D Mmmm...^^

Migawka

Migawka jest nieodłącznym elementem każdego aparatu fotograficznego, odpowiedzialnym za regulację długości naświetlenia materiału światłoczułego lub sensora aparatu. Wyróżniane są dwa rodzaje migawek: migawka elektroniczna i migawka mechaniczna. Pierwsza z nich znajduje swoje zastosowanie w amatorskich aparatach cyfrowych, a druga w analogowych.

Jaki wpływ ma migawka na wykonywane zdjęcie?

Przede wszystkim jej otwarcie powoduje wykonanie zdjęcia ponieważ dopuszczane jest wtedy światło do sensora lub materiału światłoczułego, a dopiero dopuszczenie światła pozwala na wykonanie jakiejkolwiek fotografii. Możliwość regulacji długością otwarcia migawki pozwala uzyskać różne stopnie naświetlenia. Im dłużej jest otwarta tym jaśniejsze jest zdjęcie.

Jakie są możliwości migawki?

Od tego jaka migawka została wykorzystana do produkcji danego aparatu zależne są również jego możliwości. Ogólnie można ująć, że czas otwarcia migawki może znajdować się pomiędzy 1/12000 sekundy a 30 sekund. Wydłużenie tego czasu jest jednak możliwe (w zależności od aparatu) nawet do wielu godzin.

Jak działa migawka?

Każdy rodzaj migawki ma inne zasady działania, które są opisane poniżej.

Migawka elektroniczna ? jej działanie polega na tym, że w momencie pełnego naciśnięcia spustu migawki zostaje uruchomiony system elementów elektronicznych uaktywniających elementy światłoczułe matrycy na ustalony wcześniej czas. Istotną cechą charakterystyczną migawek elektronicznych jest opóźnienie ich działania w stosunku do naciśnięcia spustu pomiędzy 0,1 a 0,3s.

Migawka mechaniczna ? są dwa rodzaje migawek mechanicznych. Oba tworzą coś w rodzaju zasłony, która nie dopuszcza światła do elementów światłoczułych. W momencie naciśnięcia spustu migawki zasłona ta odsłania się dopuszczając określoną wcześniej ilość światła. Rodzaje migawek mechanicznych to:

Migawka centralna ? w niektórych modelach aparatów pełni również funkcję przesłony, zbudowana jest z wielu blaszek ułożonych w kręgu, rozsuwających się w momencie naciśnięcia spustu,
Migawka szczelinowa ? składająca się z dwóch (lub więcej) blaszek lub kawałków tkaniny, które są ułożone względem siebie równolegle i w momencie wykonywania zdjęcia przesuwają się ? pierwsza odsłania element światłoczuły, a druga go później zasłania.
Każda migawka posiada ograniczoną żywotność dlatego wybierając aparat należy dowiedzieć się jak wiele cykli może wykonywać zdjęcia. ;D