Światło księżyca

Światło Księżyca postrzegamy jako przyćmione,zjawiskowe i odbarwiające. Jak na ironię, wasze pierwsze fotografie robione przy świetle Księżyca mogą sprawiać wrażenie zrobionych w ciągu dnia. Wynika to stąd,że światłomierz aparatu automatycznie ustawi odpowiednio długi czas naświetlenia, dzięki któremu na matrycę padnie ilość światła podobna do tej, z jaką mielibyście do czynienia za dnia. Aby to poprawić musicie zmniejszyć zaproponowaną przez aparat ekspozycję o stopień albo dwa, korzystając z ręcznego trybu ekspozycji lub za pomocą korekty ekspozycji. Być może stwierdzicie również, żę wasze zdjęcia są bardziej kolorowe, niż się spodziewaliście. Jest tak dlatego, że w przeciwieństwie do naszych oczu matryca nie ma problemów z dostrzeganiem barw przedmiotów oświetlonych światłem Księżyc. Aby oddać na zdjęciu to co widzimy gołym okiem, trzeba zmniejszyć nasycenie barw w ustawieniach aparatu albo podczas obróbki na komputerze. ;D

A teraz nowinka mamy kupiony nowy program Corel PaintShop Pro X5 .!
Tutaj macie coś czego nauczyłam się niedawno. ;D
Połączyłam 2 zdjęcia  na jednym obrazku i wyszło takie oto moje małe dzieło. ;]

Pokaże z jakich dwóch zdjęć je zrobiłam aby nikt mi nie powiedział iż skopiowałam z internetu gotowy obrazek. ^^

Lustrzanka

Nareszcie!! Właśnie wczoraj przyszła nasza wymarzona lustrzanka- CANON eos600d . Jest świetna dla amatorów. Ma wiele ciekawych funkcji i można eksperymentować przy robieniu zdjęć. Ogólnie rzecz biorąc zdjęcia wychodzą rewelacyjnie!
Oto kilka jego korzyści:

• Matryca CMOS o rozdzielczości 18 megapikseli
• Automatyczny tryb inteligentnej sceny
• Tryb filmowania w jakości Full-HD
• Przewodnik ekranowy
• Do 3,7 kl./s w trybie zdjęć seryjnych
• Szerokopolowy, 9-punktowy system AF
• Ruchomy wyświetlacz o rozdzielczości 1 040 000 punktów i przekątnej 7,7 cm (3,0”)
• Tryb Basic+ i kreatywne filtry
• Sterowanie pracą lampy bezprzewodowej 

Czułość

W fotografii analogowej określana jest czułość filmu, natomiast w fotografii cyfrowej czułość całego aparatu (o której decyduje czułość matrycy i oprogramowanie aparatu, darmowe obrazy).

Czym jest czułość aparatu?

Jest to wrażliwość materiału światłoczułego (matrycy aparatu) na naświetlenie. Im większa jest czułość tym mniej jest potrzebne światła do wykonania jasnego zdjęcia. A zatem występuje zależność odwrotnie proporcjonalna w regulacji czasu ekspozycji i czułości aparatu. Praktycznie wszystkie aparaty cyfrowe posiadają możliwość regulacji czułości, która jest wyrażana w wartościach ISO (50, 100, 200, 400, 800, 1600, 3200, 6400, 12800 i nawet 25600), przy czym im większa wartość ISO tym większa czułość aparatu. Należy tutaj dodać, że w aparatach analogowych stosowane były przeważnie filmy o czułości do ISO 400.

Dlaczego czułość aparatu a nie matrycy?

Ponieważ matryca posiada pewną ilość pikseli, z których każdy posiada określoną możliwość wytworzenia ładunku elektrycznego pod wpływem kontaktu z określoną ilością światła. Im większa jest powierzchnia pojedynczego piksela tym większa jest czułość matrycy ponieważ na jeden piksel przypada wtedy większa ilość światła. Jednak oprogramowanie stosowane w poszczególnych aparatach posiada możliwość sztucznego wzmocnienia wytwarzanego ładunku elektrycznego. Stąd też możliwość regulacji czułości aparatu (przy czym czułości matrycy nie da się regulować ? jest ona stała).

Jakie są minusy dużego zwiększania czułości?

Sztuczne zwiększanie czułości aparatu powoduje, że powstają tak zwane szumy unikane przez wszystkich fotografów. Całe szczęście każda nowocześniejsza wersja oprogramowania zastosowana w nowszych modelach aparatów posiada coraz większe możliwości redukcji szumów. Mimo tego warto jest zaopatrzyć się w aparat, który posiada naturalnie większą czułość (większa powierzchnia matrycy lub mniejsza ilość pikseli na tej samej powierzchni).

Szumy powodowane przez zwiększanie czułości aparatu sprawiają, że w celu uzyskania wysokiej jakości fotografii należy stosować możliwie niską czułość zwiększając natężenie światła zewnętrznego lub czas ekspozycji. ;]

Sztuczne ognie

    Pewnie pomyślicie dlaczego tak wcześnie dodajemy notatkę o fajerwerkach. :D Dodajemy ją dlatego abyście mogli nauczyć się robić ładne zdjęcia na sylwester, jeżeli macie w domu zimne ognie możecie na nich poćwiczyć.
   Zacznijcie od znalezienia odpowiedniego miejsca. Przede wszystkim ważne jest, żeby nic wam nie przysłaniało nieba, ale watro też uwzględnić kierunek wiatru. Jeśli jest to możliwe, ustawcie się do wiatru bokiem albo tyłem. Fajerwerki mają bardzo dużo dymu, który może przysłonić wasze zdjęcia. Również tu przyda się statyw i mechanizm zdolnego zwalniania migawki. Ustawcie ostrość ręcznie na miejsce, w którym fajerwerki rozświetlą niebo, i dobierzcie ogniskową pozwalającą objąć większość tego formatu nieba. Użyjcie stosunkowo wyższej przysłony, np. f/8 lub f/16. która pomoże znaleźć sztuczne ognie w głębi ostrości, i czekajcie na rozpoczęcie ostrości.
   Zdjęcia róbcie w trybie B. Obserwujcie wystrzelające w górę fajerwerki, a następnie otwórzcie migawkę na chwilę przed wybuchem  i nie zamykajcie jej, dopóki ognie nie znikną. Fajerwerki są zazwyczaj wystrzeliwane partiami, dlatego kolejną serię, jest stosunkowo łatwo przewidzieć.
   Upewnijcie się, że wyłączyliście lampę błyskową i pamiętajcie, że chociaż będziecie robili zdjęcia w ciemności, ognie sztuczne są bardzo jasne, więc otwarcie migawki na zbyt długo w celu zarejestrowania  kilku wybuchów może doprowadzić do prześwietlenia zdjęcia. Jeśli chcecie, możecie spróbować przysłaniać obiektyw czarną kartką w momentach pomiędzy kolejnymi eksplozjami.  ☺

Bracketing

Bracketing to technika polegająca na zrobieniu w krótkim odstępie czasu kilku różnie naświetlonych zdjęć tej samej sceny. Jeśli pracujecie w trudnych warunkach oświetleniowych, bracketing daje wam pewność, że przynajmniej jedna z fotografii zostanie naświetlona poprawnie. Liczba zdjęć zrobionych w ramach bracketingu zależy od modelu aparatu (zwykle robi się trzy), a różnicę ekspozycji pomiędzy nimi może zazwyczaj określić użytkownik(zwykle ustawia się skok o 1/3 lub 1/2 stopnia). Wybrane parametry bracketingu  widoczne są zazwyczaj w wizjerze.A oto  zasady jak fotografować w bracketingu:

Włącz aparat w trybie umożliwiającym uaktywnienie, Bracketingu.

Włącz opcje umożliwiającą skorzystanie z funkcji, Bracketingu. 

Zanim wykonasz zdjęcia, upewnij się, jaką ich ilość robi w trybie Bracketingu aparat i sprawdź na karcie        pamięci, czy taka ilość zdjęć jeszcze się na niej zmieści. 

Jeśli aparat daje taką możliwość, włącz opcję umożliwiającą zmianę ustawień Bracketingu.

Wybierz jedna z dostępnych opcji naświetlania zdjęć. W omawianym przykładzie +/- 1 EV.

Ustaw odpowiednią przesłonę.

Aparat sam dobierze czas, jeśli jest włączony Priorytet przesłony.

Ustaw ostrość.

Wykadruj scenę.

Naciśnij spust migawki w celu wykonania zdjęcia

I mamy takie oto zdjęcia ;D : (jest możliwość iż nie widzicie różnicy kolorów pomiędzy zdjęciem pierwszym a drugim, dlatego popatrzcie chociażby na włosy aniołka lub tło ;])

Parametr	Zdjęcie 1	Zdjęcie 2	Zdjęcie 3
Przysłona	2,8	2,8	2,8
Czas	1/8	1/10	1/30
EV	+2,00	0,00	-2,00

Lampa błyskowa

Każda lampa błyskowa jest przenośnym źródłem światła, które może być wykorzystywanie do poprawienia warunków świetlnych konkretnego zdjęcia. Jej działanie polega na wykonaniu jednego krótkiego błysku na jedno zdjęcie. Jego natężenie jest uzależnione od efektu, który chce uzyskać fotograf, a każda lampa ma określoną wartość przewodnią, która określa możliwą dla niej odległość oświetlenia.

Jakie lampy błyskowe dają możliwość zastosowania różnych technik?

Prawie każdy aparat fotograficzny (niezależnie od tego czy kompakt czy też lustrzanka) posiada wbudowaną lampę błyskową. Pojawia się pytanie: dlaczego tak często można zaobserwować jak profesjonalni fotografowie wykonują zdjęcia używając zewnętrznej lampy błyskowej, która nie dość, że jest wielka i nieporęczna to jeszcze bardzo dużo kosztuje?. Dzieje się tak z dwóch zasadniczych powodów:

• po pierwsze wbudowane lampy nie posiadają wystarczającej do wykonywania profesjonalnych zdjęć liczby przewodniej co pozwala na rozjaśnienie przestrzeni przed aparatem na odległość zaledwie kilku metrów (przeważnie do 4 m),wbudowane lampy nie posiadają możliwości zmiany kierunku światła (obrotu lampy w różnych kierunkach).Co więcej nieprofesjonalne lampy błyskowe powodują efekt wypłaszczenia obrazu, który powoduje, że wykonane z ich pomocą zdjęcia przestają być atrakcyjne.Dlatego każdy kto chce wykorzystywać lampę do polepszania jakości zdjęć oraz uzyskiwania odpowiednich efektów musi się zaopatrzyć z profesjonalną lampę błyskową o możliwie największej sile błysku oraz możliwości odchylenia w każdym możliwym kierunku.

Kiedy stosuje się lampy błyskowe?

Przede wszystkim w następujących sytuacjach:

• niedostateczne naświetlenie pomieszczenia,
• niekorzystny układ cieni w pomieszczeniu,
• chcąc zmienić odcienie obiektów i tła zdjęcia,
• zbyt duże kontrasty powodowane mocnym światłem słonecznym.

Profesjonaliści zajmujący się fotografią opracowali wiele technik wykorzystania lampy błyskowej tak, aby możliwie najbardziej poprawić jakość wykonywanych zdjęć oraz zwiększyć ich atrakcyjność. Jest to narzędzie niedoceniane przez wielu ludzi, które we wprawnych rękach potrafi zdziałać prawdziwe cuda.

A tutaj macie małą sesje ciasteczka ;D Mmmm...^^

Migawka

Migawka jest nieodłącznym elementem każdego aparatu fotograficznego, odpowiedzialnym za regulację długości naświetlenia materiału światłoczułego lub sensora aparatu. Wyróżniane są dwa rodzaje migawek: migawka elektroniczna i migawka mechaniczna. Pierwsza z nich znajduje swoje zastosowanie w amatorskich aparatach cyfrowych, a druga w analogowych.

Jaki wpływ ma migawka na wykonywane zdjęcie?

Przede wszystkim jej otwarcie powoduje wykonanie zdjęcia ponieważ dopuszczane jest wtedy światło do sensora lub materiału światłoczułego, a dopiero dopuszczenie światła pozwala na wykonanie jakiejkolwiek fotografii. Możliwość regulacji długością otwarcia migawki pozwala uzyskać różne stopnie naświetlenia. Im dłużej jest otwarta tym jaśniejsze jest zdjęcie.

Jakie są możliwości migawki?

Od tego jaka migawka została wykorzystana do produkcji danego aparatu zależne są również jego możliwości. Ogólnie można ująć, że czas otwarcia migawki może znajdować się pomiędzy 1/12000 sekundy a 30 sekund. Wydłużenie tego czasu jest jednak możliwe (w zależności od aparatu) nawet do wielu godzin.

Jak działa migawka?

Każdy rodzaj migawki ma inne zasady działania, które są opisane poniżej.

Migawka elektroniczna ? jej działanie polega na tym, że w momencie pełnego naciśnięcia spustu migawki zostaje uruchomiony system elementów elektronicznych uaktywniających elementy światłoczułe matrycy na ustalony wcześniej czas. Istotną cechą charakterystyczną migawek elektronicznych jest opóźnienie ich działania w stosunku do naciśnięcia spustu pomiędzy 0,1 a 0,3s.

Migawka mechaniczna ? są dwa rodzaje migawek mechanicznych. Oba tworzą coś w rodzaju zasłony, która nie dopuszcza światła do elementów światłoczułych. W momencie naciśnięcia spustu migawki zasłona ta odsłania się dopuszczając określoną wcześniej ilość światła. Rodzaje migawek mechanicznych to:

Migawka centralna ? w niektórych modelach aparatów pełni również funkcję przesłony, zbudowana jest z wielu blaszek ułożonych w kręgu, rozsuwających się w momencie naciśnięcia spustu,
Migawka szczelinowa ? składająca się z dwóch (lub więcej) blaszek lub kawałków tkaniny, które są ułożone względem siebie równolegle i w momencie wykonywania zdjęcia przesuwają się ? pierwsza odsłania element światłoczuły, a druga go później zasłania.
Każda migawka posiada ograniczoną żywotność dlatego wybierając aparat należy dowiedzieć się jak wiele cykli może wykonywać zdjęcia. ;D

Oświetlenie

Oświetlenie boczne

Gdy słońce oświetla fotografowaną scenę z boku,zwłaszcza rano lub po południu, kiedy cienie są długie i nie  przewidywalne mamy do czynienia z oświetleniem bocznym.Oświetlenie boczne posiada kilka zalet.Po pierwsze nadaje się do uwydatniania  kształtu fotografowanych zdjęć. Po drugie, charakterystyczne dla oświetlenia bocznego długie cienie  pomagają zaznaczyć wszelkie wgłębienia,rowki i wypukłości na powierzchni obiektów. A po trzecia, fotografie robione przy taki oświetleniu charakteryzują się zwykle silnymi kontrastami. 

Światło i cień

Na scenach oświetlonych z boku występują bardzo wyraźne cienie.Powyższe rysunki pokazują, co się dzieje, kiedy oświetlenie przednie przechodzi w tylne. Z punktu widzenia aparatu cienie są najmniejsze przy oświetleniu przednim,natomiast przy oświetleniu tylnym cienie zajmują większość sceny, kontrastując lokalnie z nielicznymi oświetlonymi obszarami. Największy kontrast występuje,  kiedy słońce ustawione jest pod kątem prostym do aparatu.

Wysoki kontrast

Wiele oświetlonych z boku scen cechuje się wysokimi kontrastami. Światło pada pod kątem prostym, w tą samą stronę skierowane są też cienie. Jak widać na rysunkach, do powstania wysokiego kontrastu  wystarczy, aby powierzchnia byłą nieznacznie odchylona od słońca albo przysłonięta przez wąską przesłonę.

   

Oświetlenie przednie

Oświetlenie przednie występuje, kiedy słońce znajduje się za fotografem  i pada na obiekt od frontu. Zdjęcie zrobione od przodu jest całkowicie pozbawione cieni. Z tego powodu oświetlenie  przednie często sprawia, że obiekty na zdjęciu wyglądają płasko  i dwuwymiarowo- światło praktyczne nie ma właściwości modelujących. Ten rodzaj oświetlenia dobrze nadaje się  natomiast do przedstawienia nasyconych barw i obiektów o interesujących konturach,które odcinają się od czystego tła. 

Oświetlenie tylne

Na zdjęciach robionych bezpośrednio pod słońce mamy do czynienia z oświetleniem tylnym. Zdjęcia tego rodzaju cechują się zwykle  wysokim kontrastem, czego najdobitniejszym przykładem jest sylwetka, jest to jednak przykład skrajny. Jeśli słońce znajduje się poza kadrem, a do tego nie jest specjalnie jasne, np. pod koniec dnia albo wcześnie rano, szczegóły obiektu mogą być widoczne  na zdjęciu. Takie podejście pozwala stworzyć bardziej interesujące  i subtelne fotografie.

  

Przepraszamy za jakość zdjęć ale robiłam je z moich książeczek abyście mogli zobaczyć różne oświetlenia. ;D

Kiedy najlepiej robić zdjęcia ?

Zdjęcia najlepiej robić przed wschodem i po zachodzi słońca, gdy na dworze panuje półmrok.Światło słoneczne ulega wtedy rozproszeniu jest to pomocne w chwilach gdy chcemy zrobić nastrojowe zdjęcia. Zdjęcia robione o brzasku lub o zmierzchu wyglądają najlepiej kiedy na czystym niebie jest lekka mieszanina barw.
   Ze względu na niskie natężenie światła zdjęcia można robić pod słońce, nie obawiając się prześwietlenia fotografii.Obiekty które fotografowaliśmy w taki sposób będą widoczne jako sylwetki dlatego najlepiej fotografować przedmioty o łatwo rozpoznawalnych  konturach.

Jedno z tych zdjęć to wschód słońca a drugie to zachód zgadnijcie które to które, a może obydwa to wschód albo zachód ;D

Wschód i zachód słońca

Niewiele pór dnia jest bardziej widowiskowych niż kilka godzin po wschodzie słońca i kilka godzin po zachodzie.Popularność tych tzw. "złotych godzin" sprawiła, że tracą one nieco banałem,nie oznacza to jednak, że nie warto spróbować kilku własnych zdjęć w tym stylu. Nie opierajcie się tylko na bogactwie barw, starajcie się też znaleźć inny element, który uczyni fotografię bardziej interesującą.Regulacja ekspozycji będzie miała taki sam wpływ na fotografię, jak w przypadku zdjęć robionych o brzasku lub o świcie. Jeśli słońce będzie znajdować się bezpośrednio nad horyzontem, na zdjęciu może mieć postać przepalonego koła.Spróbujcie ukryć je za jakimś obiektem tworząc wyrazistą sylwetkę. (")>

Jak zrobić ostre zdjęcia makro ?

Wbrew pozorom nie każdy wie na czym polega problem z jego zdjęciami, lub źle go określa.
Są dwa rodzaje nieostrości: te wywołane poruszeniem  oraz te wywołane ustawieniem ostrości w niewłaściwym punkcie lub zbyt małą głębią ostrości.

Zdjęcie z płytką głębią ostrości	Poruszone zdjęcie

Zdjęcia poruszone można łatwo poznać po rozmyciu wszystkich punktów czy linii w jakimś kierunku, czasem, przy dłuższych czasach naświetlania widać ścieżkę rysowaną przez punkty (czy to jasne, czy ciemne) – zdjęcia z nieprawidłowo ustawioną ostrością z kolei charakteryzuje równomierne rozmycie wszystkich punktów, czasem da się też zauważyć, że ostrość jest ustawiona na inny punkt niż chcemy, na przykład obiekty w tle są ostre, a nie główny motyw.(zdjęcia nie były robione przeze mnie ;])

Ustawienia aparatu do zdjęć makro

W makrofotografii najlepiej zapomnieć o trybie P i przejść na A, a w miarę postępów na M, w pełni manualny. Dzięki temu uzyskamy pełną i swobodną kontrolę nad głębią ostrości co praktycznie jest nie do uzyskania w innym trybie. Zasada jest prosta – im większa liczba przysłony tym większa głębia ostrości (f/2 – mała głębia, f/16 – duża głębia). Dlatego najpewniej większość zdjęć będziemy chcieli robić przy przymkniętej przysłonie – do f/5.6, f/8, lub jeszcze bardziej.
Kolejnym ważnym krokiem będzie przejście na ręczne ustawianie ostrości – zamiast trybu AF włączmy MF – w większości lustrzanek Sony przełącznik znajduje się z boku poniżej obiektywu. Tryb MF pozwoli na ustawienie ostrości dokładnie w tym miejscu w którym chcemy, a nie zdawanie się na automatykę aparatu która przy makrofotografii bardzo często się nie sprawdza. Aparat może mieć tendencje do biegania po całym zakresie ostrości lub ustawiania jej nie tam gdzie byśmy chcieli. Ręczne ustawianie ostrości przy makrofotografii to praktycznie konieczność.

Problem poruszonych zdjęć

Drugim ważnym problemem przy fotografii makro są poruszone zdjęcia, szczególnie przy robieniu ich z ręki. Przymykanie przysłony dla uzyskania większej głębi ostrości bardzo szybko wydłuża nam czas naświetlania. Alternatywą może być tutaj podniesienie czułości, ale to też ma swój ograniczony zakres ponieważ przy podnoszeniu czułości tracimy automatycznie szczegóły na zdjęciu. Dlatego warto wiedzieć kiedy zaczyna się punkt w którym trudno jest nam utrzymać nieporuszone zdjęcie – o ile zaawansowani fotografowie już instynktownie czują kiedy wartoby skrócić czas naświetlania, to amatorom polecam prostą zasadę:

Czas naświetlania powinien on być krótszy niż 1 / ekwiwalent ogniskowej. Czym jest ekwiwalent ogniskowej? Najogólniej mówiąc jest to taka ogniskowa jakiej musielibyśmy użyć na aparacie pełnoklatkowym aby uzyskać ten sam kąt widzenia. Ogniskową obiektywu dla lustrzanki APS-C (większość Sony, Pentaxa oraz lustrzanki Nikona z oznaczeniem DX, oraz aparaty Sony NEX) wystarczy pomnożyć razy 1,5 aby uzyskać ekwiwalent ogniskowej, dla amatorskich lustrzanek Canona będzie to 1,6, dla systemu 4/3 i micro 4/3 będzie to mnożenie razy 2.

Przykładowo dla kitowego obiektywu 18-70mm dla maksymalnej ogniskowej, 70mm ekwiwalent będzie wynosił  70*1,5 = 105mm, więc czas naświetlania powinien być krótszy od 1/105 sekundy.